żyć w \osamotnienieu жить в одиночестве
żyć w osamotnieniu — жить в одино́честве+ samotność
* * *
с
одино́чество; сиро́тство
Syn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
osamotnienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. osamotnieć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} brak towarzystwa innych osób, samotność, opuszczenie : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osamotnienie — n I 1. rzecz. od osamotnić a. osamotnieć. 2. «brak towarzystwa, samotność, odosobnienie» Po śmierci żony żył w osamotnieniu … Słownik języka polskiego
opuszczenie — n I 1. rzecz. od opuścić. 2. blm «stan kogoś osamotnionego, porzuconego, opuszczonego przez wszystkich; odosobnienie, osamotnienie» Litować się nad czyimś opuszczeniem. Żyć w opuszczeniu. 3. blm «stan rzeczy opuszczonych, zostawionych bez opieki … Słownik języka polskiego
skazać — dk IX, skażę, skażesz, skaż, skazaćał, skazaćany skazywać ndk VIIIa, skazaćzuję, skazaćzujesz, skazaćzuj, skazaćywał, skazaćywany «wydać wyrok określający karę wymierzoną oskarżonemu za popełnione przestępstwa» Skazać kogoś na wygnanie. Skazać… … Słownik języka polskiego
skrajny — skrajnyni, skrajnyniejszy 1. «występujący w najbardziej ostrej, ostatecznej, krańcowej postaci, formie; ostateczny, krańcowy; krańcowo różny» Skrajna nędza. Skrajne przygnębienie, osamotnienie. Skrajne teorie, poglądy. Wpadał w skrajne nastroje.… … Słownik języka polskiego
opuszczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. opuścić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan, w jakim znajduje się ktoś, kogo wszyscy opuścili;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
